Gelijke rechten voor anderen, betekent niet minder rechten voor jou

“Die genderzever hangt mijn kloten uit.” “Er bestaat precies niet anders meer.” Een greep uit de reacties die verschenen op mijn vorige column. Die ging over het feit dat 85% van alle hoofdrolspelers in films mannen zijn, en waarom dat best wel eens mag veranderen. Meisjes willen ook wel wat.

Ik ben die verzuchting ondertussen al gewoon. Er lijkt ontzettend veel aandacht te gaan naar genderongelijkheid de laatste jaren. En voor sommige mensen voelt dat vervelend, lichtjes ongemakkelijk of soms ronduit storend aan. Wanneer je gewend bent dat alles om jou draait, valt het op wanneer het perspectief ineens verandert. En toch: gelijke rechten voor anderen, betekent niet minder rechten voor jou. Het is geen taart, weet je wel.

Wanneer je gewend bent dat alles om jou draait, valt het op wanneer het perspectief ineens verandert.

Vorige week, op Internationale Vrouwendag, mochten we het ook weer horen, tot in den treure. “Is Vrouwendag nog wel nodig?” Elk panelgesprek werd met deze hersenbreker geopend. Dat die vraag überhaupt nog gesteld moet worden, is eigenlijk al een antwoord op de vraag. Maar laten we voor de twijfelaars een paar cijfers op een rijtje zetten.

95% van alle CEO’s zijn mannen. Er zijn zelfs meer CEO’s in de wereld die John heten dan dat er vrouwelijke CEO’s zijn. Vrouwen verdienen nog steeds tien tot twintig procent minder dan mannen voor dezelfde job.

Bijna 90% van alle staatsleiders is man. Zowat alle religieuze leiders ter wereld zijn mannen. Weliswaar in lange jurken en met gekke hoedjes, maar toch: mannen.

76% van alle mensen die we in de media horen en zien, zijn mannen.

Elke dag worden er in België bijna 100 vrouwen verkracht. Slechts vier procent van de daders wordt veroordeeld.

Elke minuut worden 27 meisjes gedwongen om te trouwen.

Vrouwen vormen 51% van de wereldbevolking, maar verdienen amper tien procent van het wereldinkomen en, hou je vast, hebben slechts één procent van alle bezittingen.

Als er een groep het recht heeft om te klagen over ‘die genderzever’ zijn het wel vrouwen, me dunkt.

Er is een Vrouwenjaar nodig. Gewoon effe doorkarren, dan zijn we er ineens vanaf!

En als antwoord op de vraag “Is er nog een Vrouwendag nodig?” zou ik durven antwoorden: nee, er is geen vrouwendag nodig, maar een Vrouwenweek, een Vrouwenmaand of kom, we doen eens gek, Vrouwenjaar! 365 dagen waarop er elke dag prioriteit wordt gemaakt van gelijkheid voor mannen en vrouwen, zodat we dit onrecht in een keer de wereld uit kunnen helpen. Gewoon effe snel doorkarren, lekker efficiënt, dan zijn we er ineens vanaf. Ik ben helemaal voor. We hebben immers lang genoeg gewacht, een paar eeuwen om precies te zijn.

Een tip voor alle mensen die de genderkwestie zo beu zijn als koude pap: hoe sneller bovenstaande cijfers een eerlijke verdeling tonen, hoe sneller jullie verlost zijn van het gezeur erover. En daarvoor hoef je echt geen vrijwilligerswerk te doen in een of ander ontwikkelingsland, begin gewoon bij jezelf. Kaart seksistisch gedrag aan, wanneer je dit ziet. Stem niet op politici die vrouwen aanranden of behandelen als object. Neem meer vrouwen aan in je eigen bedrijf. Luister naar vrouwen wanneer ze zich uitspreken over onaanvaardbaar gedrag. Kweek die empathiespier wat meer en bekijk de wereld eens vanuit een ander standpunt dan dat van jezelf.

Tot de tijd dat mannen en vrouwen dezelfde rechten hebben, zal je er jammer genoeg nog vaak over moeten horen. Want zwijgen zullen we er allerminst over doen. Joh, we zijn net begonnen!